W skład spadku wchodzą nie tylko aktywa, ale również długi spadkodawcy. Co do zasady wszystkie długi i zobowiązania spadkodawcy podlegają dziedziczeniu. Wyjątkiem są zobowiązania ściśle związane z osobą spadkodawcy np. wynikające z umowy o dzieło (np. spadkodawca zobowiązany był namalować obraz, zobowiązanie to nie wchodzi do spadku). Spadkobierca nie zawsze jednak odpowiada za wszystko co odziedziczył.
W terminie 6 miesięcy od dnia w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania do dziedziczenia, złożyć może oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku. Przy czym spadek można przyjąć wprost (spadkobierca odpowiada za długi spadkowe bez ograniczeń, całym swoim majątkiem) lub z dobrodziejstwem inwentarza (spadkobierca nadal odpowiada całym swoim majątkiem jednak tylko do wysokości odziedziczonego spadku – do wysokości odziedziczonego majątku tzn. odziedziczyliśmy dom warty 150.000 zł i dług o wysokości 200.000 zł. spadkobierca przyjmując spadek z dobrodziejstwem inwentarza będzie odpowiadał za dług tylko do wysokości 150.000 zł). Nie złożenie oświadczenia w terminie 6 miesięcy oznacza przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Z kolei śmierć spadkobiercy przed upływem terminu na złożenie oświadczenia uprawnia jego spadkobierców do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.
Przed dokonaniem działu spadku, wszyscy spadkobiercy odpowiadają solidarnie za długi spadkowe tzn. wierzyciel może skierować roszczenia do wszystkich, niektórych lub do wybranego spadkobiercy i ten będzie zobowiązany uregulować całość długu (taki spadkobierca może następnie od pozostałych spadkobierców dochodzić wyrównania swojej straty tj. tego co spłacił ponad swój udział spadkowy). Po podzieleniu spadku, spadkobiercy odpowiadają proporcjonalnie do swojego udziału w masie spadku. Oznacza to, że wierzyciel może dochodzić od poszczególnych spadkobierców długu w wysokości odpowiadającej części odziedziczonego spadku.
