Kradzież stanowi czyn przepołowiony co oznacza, iż jego kwalifikacja do kategorii przestępstwa lub wykroczenia, uzależniona jest od wartości przedmiotu wykonawczego.
Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 119 § 1 Kodeksu wykroczeń – wykroczenie kradzieży lub przywłaszczenia popełnia ten kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. Z kolei na podstawie art. 47 § 9 Kodeksu wykroczeń – minimalnym wynagrodzeniem jest wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Kradzież rzeczy wyższej wartości stanowi przestępstwo z art. 278 Kodeksu karnego.
Jeżeli w dacie czynu, z uwagi na wartość rzeczy wykonawczej, kradzież stanowiła przestępstwo kwalifikowane z art. 278 § 1 k.k., natomiast w dacie wyrokowania czyn ten, z uwagi na zmianę wysokości minimalnego wynagrodzenia, stanowił wykroczenie, należy zastosować przepis art. 4 § 1 k.k. i zmienić kwalifikację czynu z przestępstwa określonego w art. 278 § 1 k.k. na wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.
W sprawach o czyny przeciwko mieniu, których uznanie za przestępstwo albo za wykroczenie jest determinowane określonym w Kodeksie wykroczeń wskaźnikiem minimalnego wynagrodzenia za pracę, należy kierować się minimalnym wynagrodzeniem z daty orzekania w przedmiocie odpowiedzialności za taki czyn, a nie z daty jego popełnienia. (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt: II K 221/17, wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. akt: II KK 209/15).
